Vroeg op want om 10.00 uur moeten wij in het thermale wonderland van Wai-O-Tapu ("heilige water") zijn, zo'n 20 km ten zuiden van Rotorua om de, volgens de beschrijving, indrukwekkende geiser "Lady Knox" te zien spuiten. Hele ladingen toeristen komen hier op af die braaf gaan zitten wachten totdat om 10.00 uur, nadat toelichting is gegeven over het ontstaan en de ontdekking van de geiser, met een beetje hulp van buiten af (wordt een soort waspoeder ingegooid!) de geiser actief wordt. Beetje volksverlakkerij dus! Hij spuit van nature veel onregelmatiger maar dat is niet goed voor het toerisme!

De waspoeder deed zijn werk en na een paar minuten van borrelen komt er een prachtige metershoge hete straal water en damp uit de geiser. Op dat moment keren vele toeristen zich om want er moet zo nodig een selfie gemaakt worden! Stond je er goed op dan was de lol er af dus, terwijl de geiser nog aan het spuiten was, zaten de eerste toeristen alweer in de auto op weg naar de volgende bezienswaardigheid. Wij hebben hier met verbazing naar staan kijken en hadden zo de balen van dat nerveuze gedoe dat wij de rest van het park maar links hebben laten liggen.

Gaan nog wel naar de Huka (schuim) Falls waar intens blauw water zich via een kolkende waterval naar beneden stort.

De waterval is indrukwekkend, vooral de kracht waarmee het water door een smalle kloof wordt geperst is prachtig en het water lijkt inderdaad op schuim.

Op korte rijafstand daarvan kom je bij Craters of the Moon en dat is een soort maanlandschap waar actieve aarde geisers, warmwaterbronnen en borrelde modderpoelen heeft gecreëerd. Een mooie wandeling en bijna geen toeristen.

Wij laten al het borrelen en spuiten achter ons en rijden naar Lake Taupo, het grootste meer van Nieuw Zeeland. Het is gevormd door één van de hevigste vulkanische explosies ooit (186 n.C) waardoor het grondoppervlak in het gat is verdwenen. Dat gat is zo groot als de oppervlakte van Singapore.

Vanaf het meer zie je in de verte de vulkanische toppen van Mount Tongariro (1968m), de iets hogere Mount Ngauruhoe (2290m) en de met sneeuw bedekte Mount Ruapehu (2797m), een plaatje.

Vervolgens een stuk langs het meer gereden om nog even van dit uitzicht te genieten en slaan dan af richting Napier, een stad gelegen aan de oostkust.

De mooie weg voert ons door een met gras bedekte golfende bergketen waarop duizenden schapen als vlooien aan het grazen zijn en brengt ons naar zeeniveau en naar een aangenaam mediterraan klimaat. Onderweg brengen wij nog een bezoek aan de Waipunga Falls. Een prachtig mooie waterval met een groot verval die vreemd genoeg nergens staat aangegeven.

Napier (Maori: Ahuriri) is op 3 februari 1931 getroffen door een allesverwoestende aardbeving en brand. Daarna is het centrum in Art Decostijl met Maori-motieven herbouwd en beschikt daardoor over de grootste collectie Art Deco gebouwen. Wij verblijven in een hotel met uitzicht op de enorm grote Hawke's Bay en genieten daar van de ondergaande zon vanaf ons balkon. Niet slecht, toch!

Hawke's Bay is een van de warmste en droogste regio's van NZ en één van de grootste producenten van voornamelijk rode wijnen. De 'whites' zijn trouwens ook zalig!

Vanaf Napier volgen wij de Classic Wine Trail en komen langs wijngaarden en charmante dorpjes. De wijngaarden maar ook alle fruitkwekerijen liggen veelal verscholen achter metershoge bomen. Mogelijk gedaan als bescherming tegen de wind etc.

Verlaten nu het noordelijke gebied en rijden het Wellington gebied binnen. De lucht wordt donker en de wind steekt op! Niet normaal hoe snel het weer hier kan omslaan.

De temperatuur zakt in enkele minuten van 24 naar 13 graden, bizar! De wind blaast de auto bijna van de weg. Wij rijden in een gordijn van regen via een kronkelende bergweg omhoog over de Rimutake Range, een bergketen vlak voor Wellington. De lookout boven op de berg laten wij maar voor wat die is want je kunt geen hand voor ogen zien. Tijdens de afdaling wordt de regen minder en tegen de tijd dat wij in Wellington aankomen is het opgehouden. Waarom het de "windy" hoofdstad van NZ wordt genoemd is ons nu ook duidelijk.

De volgende dag schijnt de zon weer, is de temperatuur opgeklommen tot 21 graden en is de wind gaan liggen. Een prachtige dag om Wellington te bekijken. Rijden eerst naar Mount Victoria om te genieten van het prachtige uitzicht over Wellington en de baai om vervolgens de stad te bekijken en naar het Te Pappa museum te gaan. Volgens kenners is dit een van de tien mooiste musea ter wereld en inderdaad is het schitterend. Veel uitleg over het ontstaan en de toekomst van NZ. Hebben een gesimuleerde aardbeving meegemaakt en vulkanen zien uitbarsten, heel bijzonder. Daarnaast veel info over de Maori cultuur. Een 'must do' museum voor als je hier bent.

De volgende dag vroeg op want de boot naar Picton op het Zuidereiland vertrekt om 9.00 uur.

De huurauto achtergelaten, de bagage ingecheckt en met zo'n honderd andere mensen de ferry op. Prachtige, rustige vaart over Cook Strait en door de Marlborough Sounds naar Picton op het Zuidereiland en hebben onze toer over het Noordereiland hiermee afgesloten!

De nieuwe huurauto opgehaald en hiermee is onze toer over het Zuidereiland van start gegaan!

Zoals jullie gemerkt hebben lopen de verhalen en de foto's een beetje uit de pas. Sorry daarvoor maar het internet is in NZ wat wispelturig en daardoor onbetrouwbaar. Hopen dat het komende weken beter wordt maar denken van niet!