Na vertrek uit Matanaka nog even naar Omaha Beach gereden maar echt aan zee kom je niet want dat is voorbehouden aan de happy few met hun prachtige huizen. Zien wederom veel wijngaarden onderweg.

Zijn weer terug in het gebied van waaruit onze NZ-toer een week geleden is gestart. Auckland zelf ligt in een soort trechter dus via Harbour Bridge wederom over Shoal Bay en daarna langs de enorm grote baai van Firth of Thames naar de oude goud delversstad Thames op het schiereiland Coromandel. Daar een mooie wandeling gemaakt langs de McGregor Bay met zijn mangrove bossen. Er is daar een uitkijkpost voor vogels opgedragen aan de Nederlands/Portugese fotograaf Pareira die bij een aanslag op de Rainbow Warrior van Amnesty is omgekomen.

De Coromandel Peninsula heeft aan de westkant ongerepte kusten en dichte bosgebieden met rotsachtige landschappen. Langs de hele kustlijn vindt je prachtige, nagenoeg lege stranden.

De volgende dag hebben zijn wij nog een stuk verder het schiereiland opgereden om vervolgens naar de noord-oostkant te rijden en via Kuaotuna door het Coromandel Forest verder zuidelijk te gaan naar Whitianga en Tairua. In Tairua verblijven we 2 nachten en zitten met onze lodge pal aan de Hauraki baai. Een korte aanloop en je kunt zwemmen, alleen ..... dan moet het wel hoog water zijn (dat is het in de ochtend) anders wordt het een hele lange aanloop! De zonsondergang vanaf ons terras is super mooi!

De volgende dag eerst naar Hot Water Beach gereden waar je bij laagtij op het strand op bepaalde plaatsen een gat kunt graven, waarna heet water (64 graden!) omhoog komt borrelen. Daar voeg je dan koel zeewater aan toe en je hebt je eigen natuurlijke bad. Overal zijn scheppen te koop of te huur en je moet een emmer meenemen of een gleuf naar zee graven.

Nu ben ik zelf geen liefhebber van een warm bad en ligt de tijd van kuilen graven en het spelen met water en een emmertje ook al vele jaren achter mij/ons dus wij hoefden niet zo nodig. Dat bleek ook maar goed te zijn want het was nog te hoog water! Geen kuilen en ook geen mensen op het strand. Lucky us, want nu hebben wij de zee en het strand voor ons zelf en dat bij 27 graden!

Teruglopend, het water was toen al behoorlijk gezakt, kwamen ons de eerste mensen met schep en emmer al tegemoet lopen.

Verderop naar het hemelse strand van Hahei gereden. Hier vind je wit zand aan een azuurblauwe zee. Na eerst in een privé baai gezwommen te hebben ( geen mens verder) en vervolgens onder de prachtige met inheemse bomen en planten begroeide rotsen opgedroogd te zijn, stappen we op een grote rubberboot voor een toer langs de prachtige vulkanische kustlijn.

Met nog twee andere personen en de schipper/gids in een 10 persoons boot dus hadden alle ruimte. Zwemvesten aan en dat blijkt nodig, want de vaart wordt er aardig ingezet tussen de verschillende eilanden, rotsen en inhammen door. De klappen op het water zijn soms zo hard dat je tanden in je mond klapperen! De cap op je hoofd moet je tot windkracht 12-stand aangetrokken hebben anders ben je die meteen al kwijt en jezelf heel goed vasthouden aan de handgrepen anders word je een vliegende vis! Kortom, geweldig om mee te maken en natuurlijk heerlijk bij deze temperatuur.

Smeren, smeren en smeren want je anders verbrand je enorm. Krijgen veel interessante informatie over het ontstaan van dit vulkaangebied dat nog steeds in beweging is! Als dat dan maar niet tijdens onze vakantie is!

Bezoeken Cathedral Cove, een grote boog onder aan de zee. Zien witte geërodeerde krijtrotsen en grotten contrasteren met de azuurblauwe zee en komen bij het strand dat als filmlocatie werd gebruikt voor Narnia. Krijgen uitleg over de Maori history in dit gebied en zien van een afstand een groot gat in de rotsen waar Maori in het verleden "begraven" werden. Alleen vanaf zee is deze plek bereikbaar.

Met weer een mooie ervaring rijker terug naar onze lodge in Tairua.