AUCKLAND NAAR PIAHIA

Wederom een prachtige dag en gaan vroeg op pad. Doordat de belangrijkste wegen rond en in Auckland op de schop liggen raakt onze Tom-Tom volkomen van slag. Daardoor veel gezien van de omgeving van Auckland. Uiteindelijk op Motorway 1 terechtgekomen en via de mooie Harbour Bridge Shoal Bay overgestoken.

Heel Auckland lijkt deze zondag op pad te zijn want we rijden in een lange file richting het noorden.

Bij Silverdale afgeslagen en over de Hibiscus Coast Way naar Orewa, een prachtig maar heel druk kustplaatsje. Nieuw Zeelanders zijn sportief en echte buitenmensen en dat is hier goed te merken. Alle soorten van buitensport gaan aan je voorbij, zowel op als naast het water. Geweldig om te zien.

Rijden de prachtige kustweg naar Weiwera en komen onderweg de nodige Pohutukawa bomen tegen, ook wel de Nieuw Zeelandse kerstboom genoemd. Dit is een inheemse boom die in de maanden december en januari in bloei staat met heel mooie rode bloesems. Deze bomen trekken heel veel vogels aan zoals de Tui, een zwarte vogel met blauwe glimmende vleugels en 2 witte balletjes van kleine pluimpjes onder de kin en de Faintail (waaierstaart). De bomen zijn inmiddels uitgebloeid maar het blijft een prachtig gezicht.

Vervolgen onze weg en komen bij een afslag die het historische dorpje Puhoi aangeeft. Het is slechts 1 km van de hoofdroute dus wij er naar toe. Het grootste deel van de bevolking van dit dorpje stamt af van immigranten uit Bohemië (Tsjechië) Het is een echt toeristendorpje maar wel heel leuk. Het is tijd voor een kop koffie dus op naar de historische pub (voor alcohol is het nog te vroeg en ook niet zo verstandig!) Dat is een plaatje, zowel van binnen als van buiten. Uiteraard zijn wij de enige niet en her en der zitten mensen te genieten op het grote terras in de zon met uitzicht op een oude Trading Post met spullen uit alle windstreken van de wereld. Dat was even genieten!

Up we go! Vervolgen onze route en nemen bij Ta Hana de afslag naar een volgende kustroute die via Mangawhai, Waipu en Ruakaka in Whangarei uitkomt. De plaatsnamen zijn wel een crime hoor! Veel Maori namen, wat natuurlijk alleen maar goed is, maar ze beklijven niet en als ze worden uitgesproken denk je dat je verkeerd bent gereden!

In Whangarei hebben wij in het Town Basin, een geweldig gezellig en mooi aangelegd complex met restaurantjes en terrassen in oud Engelse stijl rond de jachthaven, een hapje en een drankje genomen. Het is bloedheet en voor de tijd van het jaar is dat hier heel bijzonder. Iedereen heeft het er ook over, lijkt Nederland wel! Natuurlijk daardoor ook hartstikke druk want zondag is zo wie zo al de dag om de lunch samen met de familie door te brengen.

Na heerlijk gegeten te hebben op weg naar de Whangarei Falls, een buiten de stad gelegen waterval. Mag je niet missen volgens de kenners en het is natuurlijk altijd mooi om naar te kijken maar wij vonden het niet echt spectaculair.

Bij de stad Whakapata hadden wij twee opties. De route langs de kust volgen naar Russell en dan met de autoferry naar Paihia, onze eindbestemming van de dag, of de route door het binnenland.

De kustweg viel af want dat zou te veel tijd gaan kosten. Hadden iets te lang op het terras in Whangarei doorgebracht!

De andere weg is het ook niet geworden want door de nodige wegopbrekingen raakte zowel Tom als wij lichtelijk van slag en hebben toen maar besloten een totaal andere route te nemen wat achteraf een prima keuze is geweest.

Paihia is een lieflijk stadje gelegen aan de schitterende turquoise Bay of Islands.

Ons motel ligt op loopafstand van het dorp en via een mooi wandelpad langs het strand kom je in het kleine centrum. Daar meteen een cruise geboekt voor de volgende dag, Pierre's verjaardag!

Op Pierre's verjaardag vele lieve felicitaties ontvangen. Omdat de tijdsverschillen nogal groot waren en wifi ons niet voortdurend ter beschikking stond om te reageren, via deze blog nogmaals hartstikke bedankt!

Zijn in de ochtend naar Waitangi gereden (3 km verderop) en hebben daar de Waitangi Treaty Grounds bezocht waar de Maori op 6 februari 1840 de overdracht van het land aan de Engelsen accepteerden/ondertekenden, het Verdrag van Waitangi.

Tot op de dag van vandaag bestaat er tussen beiden nog steeds een verschil van interpretatie van dit verdrag. Deze overeenkomst wordt beschouwd als het geboortedocument van de huidige Nieuw Zealand.

Vervolgens een typisch Maori dorpshuis bezocht waar wij werden ontvangen met een welkomsceremonie. Vervolgens mochten wij, schoenen uit, het dorpshuis betreden om te genieten van en uitleg te krijgen over enkele rituele dansen en zang uitgevoerd door zowel mannen als vrouwen. Bijzonder om mee te maken en hoewel je weet dat er een commercieel sausje overheen zit merk je ook dat alles heel serieus genomen wordt. Verder nog een bezoek gebracht aan de enorm lange oorlogskano waarin één maal per jaar voor een bepaalde ceremonie door 150 Maori krijgers wordt gevaren

Snel teruggereden naar Paihia voor onze middagcruise. De boot/catamaran vaart in een soort 8 vorm langs en tussen de verschillende eilanden. Enkele zijn zelfs particulier bezit maar de meesten vallen onder een National Trust.

Onderweg zien wij de eerste dolfijnen en baby-dolfijnen naast onze boot voorbij zwemmen, een prachtig gezicht en je krijgt er nooit genoeg van om naar te kijken.

Na 2-uur varen aangekomen bij het verste puntje in de baai en daar is door wind en water een enorm gat geslagen in een rots waardoor een grote boog is ontstaan waar zelfs een boot onderdoor kan varen.

Omdat de zee rustig is kan onze catamaran er net tussendoor! Aan de andere kant van de Hole gekomen zwemmen scholen prachtige zilver-blauwe vissen aan onze boot voorbij.

Na dit spektakel wordt teruggevaren om nog een eiland aan te doen en daar even wat rond te lopen. Omdat nogal wat tijd was gaan zitten in het bekijken van de dolfijnen werd het verblijf op het eiland iets verkort waardoor wij geen tijd meer hadden om naar de top van de heuvel te lopen om van het mooie uitzicht over de Bay te genieten.

Na terugkomst in Paihia aan de verjaardagsborrel op een gezellig terras aan zee en daar ook blijven eten.

Geweldige plek, prachtig weer, lekker wijntje, aardige bediening maar de kok moet nog wat kookcursussen volgen!

Terug lopend langs zee met een hemel vol sterren is een cadeautje op zich!